Bugün Akçaabat’tan Trabzon’a belediye otobüsüyle yolculuk yapmaya karar verdim.

Bunun için Akçaabat Belediyesinin hemen yanındaki otobüs durağında beklemeye başladım. Uygulamadan baktım, otobüsün Mersin’den gelmesine 25 dk olduğunu gösteriyordu. 

E beklerken ne yapacağız, başladım hem etrafı izlemeye hem de düşünmeye. 

Sonra içimden geçirdim, dedim ki “Keşke bir belediye başkanı arkadaşım olsaydı.”

Sonra devamını getirdim: Beni belediyenin şirketine işçi olarak alsa. Sonra işçi olmama rağmen hiçbir işçinin faydalanamayacağı tarzdan bana belediye binasında makam odası tahsis etse… Bir de kıyak bir makam aracı çekse altıma kamu hakkını hiçe sayarak… 

Nasıl olurdu?

Otobüsü beklediğim sürede Ortahisar’a varmış olurdum değil mi? Varırdım tabii…

Düşünceler bitti mi, bitmedi. İşte insanın aklına kurt düşünce böyle bitmek bilmiyor.  Mesela bu durumumuz eleştirilse başkan arkadaşımla benim acaba nasıl tepki vermemiz gerekirdi?
Bir örnek geldi aklıma. Mesela halkın temsil edildiği iddia edilen bir mecra olan belediye meclisinde konu açılsa. Başkan arkadaşımın “O benim arkadaşım. er zaman benim yanımdaydı. Benim yanımda olmasının herhangi bir sakıncası yok.” demesini ister miydim? 

Sonra da eklese: “Bu kadar arkadaşlar, başka söz almak isteyen…” Tüm bunlar yaşanmamış gibi ben aymaz bir şekilde makam aracıyla fink atmaya devam etsem nasıl olurdu?
Hatta ilçenin en büyük sivil toplum kuruluşunun başkanı beni sosyal medyada alenen sert bir şekilde eleştirse ne yapardım? 

Araya birilerini sokup o başkanın sözlerini geri almasını mı sağlamaya çalışırdım yoksa durumdan utanç duyar insan içine mi çıkamazdım? 

Bunu düşününce şöyle de düşündüm: Bunu yapan biri olsam neden utanıp insan içine çıkmayacakmışım ki zaten bunu yapabilen biriyim. Ondan duymadığım utancı biri beni ifşa etti diye mi duyacaktım? Peh!

Neyse sonra otobüs geldi. Konuyu kapatayım dedim: Ne benim başkan arkadaşım var ne de olsa ben bu kadar küçük hesapların peşine düşecek bir karaktere sahibim. 

Zaten bu zihnimde olup biten de şeytanın vesvesesi olsa gerek.

Yoksa ancak bir distopyada böyle şeylerin yaşanması mümkün olabilir. 

Saygılarımla…